Tijdens mijn studie Arrangeren / Componeren heb ik veel geleerd van mijn docent Henk Meutgeert, en van mijn mede student Rob Horsting. Ik studeerde in de tijd dat Henk net bezig was met het eerste jaar van de beroemde Concertgebouw Concerten van het Jazz Orchestra of the Concertgebouw. Hij was toen dag en nacht aan het schrijven, en geloofde in het adagium dat alle energie die je in iets steekt er altijd ook weer uit komt. Als natuurkundige was ik dat met hem eens, maar als ook veel schrijvend, beginnend arrangeur / componist leek de realiteit vaak anders. Zijn uitspraak deed me altijd een beetje denken aan van die interviews met olympisch kampioenen die zeggen dat als je maar wilt en hard genoeg traint, iedereen olympisch kampioen kan worden. (dus)
En hoewel ik nog steeds grote twijfels heb bij Henk’s adagium, was er gister wel weer een mooi voorbeeld van terugkrijgen wat je in een band investeert.
Het Punk’n Jazz Orchestra had een stip op de horizon 3 jaar geleden. Gister werd die 3 jaar oude stip realiteit. Met een stampvolle zaal in het nieuwe schitterende Em2 theater presenteerde deze opmerkelijke groep doorzetters hun eerste CD. Wat een topavond voor de Big Band muziek. Steven en zijn club hebben echt iets neergezet wat onderscheidend is. En hoewel misplaatst, ik heb uiteindelijk niks gedaan voor dit succes, was ik apentrots op ons genre en de rijkdom van de Big Band. Pop, New Age, Grunge door Big Band? Het kan, en het wordt enorm gewaardeerd.
Ik kan slechts hopen dat de Stageband Jazz Orchestra concerten van het paasweekend met hetzelfde enthousiasme worden begroet. Want, hoewel de entourage en stijl totaal anders is, gaat het in beide gevallen wel om moderne Big Band muziek. Uitgevoerd door muzikanten die geheel vrijblijvend investeren in de toekomst van hun muziek.
En als je weet dat de tijd na nu oneindig is (?), dan weet je dat het “Henk Adagium” te bewijzen is. De vraag is meer: “Maak ik het nog mee?”.