Ik heb een leuk leven. Doe bijna altijd dingen die leuk zijn. Maar ook daarin zijn gradaties aan te brengen. Als je na bijna 3 jaar (met uiteraard grote pauzes daarin) draaien aan knoppen, opnemen, weglaten, alles nog eens langslopen uiteindelijk met een eindresultaat naar een professional als Darius van Helfteren (Amsterdam Mastering) mag, dan voelt dat als het jongetje van vroeger die erg zijn best heeft gedaan op de tafel van 8 en trots zijn antwoorden naar de meester brengt. De meester is tevreden en plakt er dan een prachtig plaatje op, m.a.w. “goed gedaan en ik maak het nog wat mooier”. Kortom: Ik heb genoten gister, zittend in een stoel luisterend naar het afmaken van de 12 liedjes. Ook het gevoel dat er nu niks meer aan kan gebeuren is heerlijk. Door drukte van mijn kant heeft Anne-Lie er lang op moeten wachten, maar het resultaat mag er zijn. Ik ben werkelijk super trots.